Jak przygotować powierzchnię do malowania proszkowego?

Malowanie proszkowe to technika, która w ostatnim czasie zyskuje na popularności. Nadaje powierzchniom estetycznego wyglądu, chroni przed rdzewieniem, a nałożony w ten sposób lakier cechuje się wysoką trwałością. Sam efekt końcowy jest jednak efektem dobrze wykonanej pracy, a to wymaga – poza umiejętnościami malującego – także odpowiedniego przygotowania powierzchni. W takim razie jak przygotować powierzchnię do malowania proszkowego?

Co to jest malowanie proszkowe?

Zacznijmy od wyjaśnienia tego, czym malowanie proszkowe w ogóle jest. Jest to technika, która polega na nakładaniu farby posługując się natryskiem elektrostatycznym lub elektrokinetycznym.  Farba proszkowa dzięki siłom elektrostatycznym z łatwością przywiera do malowanego elementu, a dodatkową zaletą jest równomierne krycie. Tak pomalowaną część umieszcza się w piecu rozgrzanym do około 200 stopni Celsjusza, gdzie farba stapia się i twardnieje. Przedmiot musi być więc odpowiednio przygotowany, żeby przetrwać tak wymagający proces.

Przygotowanie powierzchni do malowania proszkowego

Aby powierzchnia była gotowa do malowania proszkowego musi być przede wszystkim czysta i równa. Zacząć więc należy od jej umycia: wodą, rozpuszczalnikiem lub z pomocą środków alkalicznych. Zalecane jest przeprowadzenie piaskowania, odpylania, odtłuszczania i suszenia. Często polecane jest także zastosowanie warstwy antykorozyjnej. Aby uzyskać dodatkową przyczepność do podłoża należy nadać przedmiotowi odpowiedniej chropowatości.

Metodę przygotowania należy dopasować do rodzaju podłoża, powłoki i przeznaczenia. Wyróżnia się m.in.:

  •  fosforowanie żelazowe w przypadku powierzchni stalowych,
  • fosforowanie cynkowe do powierzchni stalowych ocynkowanych,
  • chromianowanie do powierzchni aluminiowych.

Zapewnia to odtłuszczenie, maksymalizuje przyczepność farby do metalu i dodatkowo zwiększa odporność na rdzewienie. 

Inną, stosowaną równocześnie metodą są także procesy mechaniczne. W tym celu wykorzystuje się prędkość powietrza do wprawienia w ruch cząstek ścierniwa. Może być ono:

  • mineralne – soda, kwarc, szklane mikrokulki, elektrokorund,   
  • niemineralne – śrut nierdzewny, śrut staliwny, żużel.

Ten rodzaj obróbki przeprowadza się najczęściej na sucho w specjalnych do tego celu komorach.